YAŞAMAK

Dinleyeceksin huşuyla her bir mısrayı
Ahşap bir masaya dökeceksin anılarını
Çünkü ben aklıma esince şiir, gönlüme esince seni yazarım.
Ayırt edeceksin her bir ayrıntıyı,senin için kurulmuş bu düzenin sancısını.
Tut ellerinle tutabileceğin bir yası ve kucakla anneni
Anne kadındır anlatır sana bilinci nasırlaşmış insanı.
Bağrımda taşıdığım cehennemin ateşi,sönmüyor.
Çık gel iğde kokusu yayılan günlerden
Kitaplarımı diz başucuma raflarım tozluyken.
Gökte bir geçit bırak
O zaman merhamet dizilir yerlere
Tut ki ben hiç sevmemiş olayım
Tut ki kaldırımlara hiç yağmur dökülmemiş olsun
Bir yerinden tut,ucunda “yaşamak” olsun.
/koyusiyahli