Bu yola girip google de harıl harıl sizinle aynı süreçleri yaşayan insanları ararken, asıl gerçeklerin olduğu sayfadasınız hiç şüpheniz olmasın. Gelin analık deliliktir diyerekten ağlayalım ve çocuğa travma yaşatmamak için çabalarken biz travmalık olalım.
Safura 27 aylık 24 aylık olduğundan beri bana kilot alın bezi istemiyorum diyerek beni galeyana getiren bir bebe.
Doğduğundan beri su gibi büyüyen, herkesin; “ne şanslısın nasıl büyüdüğünü anlamadın sen hep kuranlar, kitaplar okudun ondan zaar bu akıllı bebe” diyerek parmakla gösterdiği bir çocuk ( ya da her anne gibi ben böyle sanıyor olabilirim)
Neyse dedim hazır 3. Kez kovid oldum bence bismillah diyerek başlayalım.
Safura kolay büyüdü tuvalet eğitimi de öyle olur zaten (çok beklersin kafanda saç kalmadı)
Minnoş kilotlar Kankisi Sare’yi anlatmalar , sıvı tüketiminde ambargo uygulamaları alezler, tuvalet aparatı ve akşamdan yapılan bir takım konuşmalar ile ilk gün başladım.
Kimse bana gerçekleri aktarmamış yazıklar olsun.
3-5 günde olur dediler kafayı böyle böyle yedirttiler
Bizim kızın içinden başka bir çocuk çıktı.
Psikolojisi bozulmasın diye benim şarteller yandı
Bulduğu her pozisyonda tüm eve işeyip durdu.
72 sülaleme haber verdim, geçmiş olsun için arayan herkese kovidi geç kurşun yesem tuvalet eğitimi kadar olmaz dedim, 3. Günü bekle dediler
3.Günün sabahında tuvalete yaptı bende bir alkış tufanı bir stikerlar yağıyor kızın üzerine yavrum bi afalladı
Sonra kakasını söyledi aha dedim oldu bu iş. Herkesin beni havalara atacağı, bundan da geçtin yine iyisin diyeceği eşikten geçiyordum ki, Erken sevinme ve sabırsızlığım beni yakalayıp, hooop dedi. Öyle kolay değil.
Sorunumuz tuvaleti tutma, yapmama olmadı geceler ve öğlen uykuları kuru kalktı ,denk getirdikçe yaptı fakat “kızım çişin gelince söyle dediğimde, -tamam annejiiimmm “demesine rağmen asla söylemedi yaptıktan sonra “ayyy yaptım ben “diyip tuvaletin zorlu yolunu tuttu.bir anne yazmıştı ; Diliyle beyni birbirinden bağımsız heh işte bu bizim kız. Dil papuç kadar ama sinapslar kopuk ya da akli melekelerini kullanamadı . Analık içgüdülerim bu böyle gitmez bez tak diyince sabrım %38 falan oldu.
Çocuğum çişin var mı sorusundan 10dk sonra çiş yapması asla tesadüf değildi her seferinde “öyle ölmem annem kurşun at” dedim durdum
Tuvalete Yaptığında içimde kelebekler uçuştu durdu
Bir çiş bir kaka insanı nasıl bu kadar mutlu eder ??????hakikaten annelik delilik.
Günler bu döngüde geçti durdu kızmadım azarlamadım ilk günlerde yaptığım gibi sürekli gözüm poposunda , 3dk düşecek şekilde “tuvaletin var mı diye sormadım, rencide etmedim ,banyoda evin geri kalanından daha fazla zaman geçirdim , tuvalet şarkıları , kitapları hiçbiri tutmadı yok yok YOOOOKKK
Tutma refleksi mi acaba gelişmedi diyip ıslaklıktan rahatsız olması için 3 dk sonra falan değiştirdim, kaslar kabullensin diye deve cüce oynamaktan ben kas yapar oldum.
Bir hafta oldu hala gelişme yok bakıcı abla başlarsa ne yaparım, hiç kimse anne gibi kabullenmez üstelik minnoş ablamız bekar hayattan soğutmak istemeyiz diye aldı beni X2 sitres
8.gün Bana bir ağlama krizi geldi kendimi durduramıyorum yok dedim olmayacak böyle bez taktım geri bu sefer çıldıran o oldu ben kilot giycem bez istemiyorummm
Beni ağlar görünce mi yoksa beze inat mı gitti, tuvaleti kendi söyleyip yaptı.
Arkadaşlarımdan gelen zibilyontane akıl danışma mesajlarını okurken, bunlar ileride ne gülünecek anı olur be dedim. Kötü günleri geride bıraktık sırada daha kötü günler mi var editleyeceğim
Gece yatırırken sürekli anne ağladın rahatladın mı ne de olsa ağlamak yağmur gibidir diyip durdu. Gözyasım pıt analık vijdanım Pert.
Olsun ne de olsa ağlamak yağmur gibidir.
